بسکه وحشت کرده است آزاد، مجنون مرا

لفظ نتواندکند زنجیر،مضمون مرا

در سر از شوخی نمی گنجدگل سودای من

خم حبابی می کند شور فلاطون مرا

داغ هم در سینه ام بی حسرت دیدار نیست

چشم مجنون نقش پا بوده ست هامون مرا

کودم تیغی که در عشرتگه انشای ناز

مصرع رنگین نویسد موجهٔ خون مرا

ساز من آزادگی ، آهنگ من آوارگی

از تعلق تار نتوان بست قانون مرا

از لب خاموش توفان جنون را ساحلم

این حباب بی نفس پل بست جیحون مرا

عمر رفت ودامن نومیدی از دستم نرفت

ناز بسیارست برمن بخت واژون مرا

داغ یأسم ناله را درحلقهٔ حیرت نشاند

طوق قمری دام ره شد سرو موزون مرا

عشق می بازد سراپایم به نقش عجز خویش

خاکساریهاست لازم بید مجنون مرا

غافلم بیدل زگرد ترکتازیهای حسن

می دمد خط تاکند فکر شبیخون مرا